Gry komputerowe negatywne dla psychiki człowieka

Wyniki najnowszych badań psychologicznych są jednoznaczne – wciągające gry komputerowe mogą mieć zdecydowanie negatywny wpływ na psychikę człowieka. Gry, które są dostępne na rynku są coraz bardziej atrakcyjny, zróżnicowane i skierowane są do różnych grup wiekowych.

Gry komputerowe mogą uzależniać

Początkowo są tylko niewinną rozrywką, która uczniom pozwala oderwać się od codziennych szkolnych obowiązków, studentom od uczelnianej rzeczywistości, a pracownikom pozwala zrelaksować się po trudnym dniu w pracy. Szybko jednak wiele osób pochłania świat gier i zaczyna ich nadużywać.

Nie biorą pod uwagę, jak negatywny wpływ może mieć ta wirtualna rzeczywistość na psychikę człowieka. Zaczyna się od braku koncentracji, ale może przejawiać się również nadpobudliwością, agresją, czy zaburzeniami lękowymi. Tyczy się to zwłaszcza brutalnych gier, które tak wpływają na psychikę gracza, że zaczyna on je przenosić do świata rzeczywistego. Odcina się od zwykłego, realnego życia i zamyka w atrakcyjnym, ale krwawym świecie gry. Zaczyna się uzależnienie.

Tak samo, jak występują uzależnienia od alkoholu, czy narkotyków, również uzależnienie od gier komputerowych powinno być leczone. Jednak najpierw osoba musi sobie uświadomić, że się uzależniła i zaakceptować tę sytuację. Dopiero potem musi zacząć walczyć ze swoją psychiką i spróbować zerwać ze swoimi komputerowymi przyzwyczajeniami. Dobrym sposobem jest początkowe zredukowanie godzin grania i znalezienie nowego hobby, które będzie potrafiło pochłonąć, jak gry, ale będzie zdrowsze.

ADHD, a problemy ze snem u dzieci

Naukowcy z jednego z kanadyjskich instytutów przeprowadzili badania snu, w, którym wzięły udział dzieci. Były to dzieci w przedziale wiekowym od siedmiu do jedenastu lat. Wśród badanych chłopców i dziewcząt znalazło się piętnaści osób, u, których zdiagnozowane było ADHD, czyli zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi.

Okazało się, że właśnie dzieci z ADHD śpią krócej niż ich rówieśnicy. Co więcej, cierpią, także na zaburzenia snu, które pojawiają się w fazie REM. Wyniki uznano zdecydowanie za miarodajne, ponieważ przeprowadzono jest korzystając z systemu polisomnograficznego oraz przeprowadzając je w warunkach, które jak najbardziej zbliżone były do domowych. Wyniki wskazały, że dzieci z ADHD spały przeciętnie około osiem godzin i dziewiętnaście minut, co jest nawet o trzydzieści trzy minuty krócej, niż dzieci z grupy kontrolnej, u, których taki syndrom nie jest zdiagnozowany.

Naukowcy uważają, że tego typu zaburzenia snu u dzieci, które są nadpobudliwe psychoruchowo, wynikają z patofizjologii ADHD. Pierwsze objawy nadpobudliwości psychoruchowej można zobaczyć już u dzieci, które mają około pięciu do siedmiu lat. Naukowcy zwracają uwagę, że nawet około połowy dzieci, u, których zdiagnozowane jest ADHD, cierpi na zaburzenia snu. Te zaś prowadzą do obniżenia się u tych dzieci uwagi oraz występowania senności w ciągu dnia. Badania są satysfakcjonujące dla naukowców, którzy uważają, że kontynuacja tych badań pozwoli na wprowadzenie w przyszłości skutecznej terapii dla dzieci, które cierpią na ADHD.